Kafamın içi yine savaş meydanı... O kadar rütbesiz, o kadar acemiyim ki... Birileri ölüyor kafamda, ama kutsanmıyor askerlerim. Her yeni gün, yeni bir meydan... Her günaydın, yeni bir top üzerime gelen... Sıkıldım. Savaş, bana göre değil-miş. Birilerine gerçek niyetimi göstermek, kendimi anlatmaya çalışmak... Anlamayanın gırtlağına basıp, zorla anlatmasını beklemek... Olmuyor.
Hep böyle oldu zaten. Hep, içimdeki konfetileri kendi içime patlatmak zorunda kaldım. Gösteremedim.
Bir arkadaşına ne kadar üzüldüğünü gösterememe, annene seni seviyorum diyememe, kardeşinin başını okşayamama kadar basit bir durum bu. Kabul etmem gerekir, bunları yapmada hiç iyi olamadım zaten. O yüzden bulunduğum yerden de itiraf etmem gerekir ki, hiçbir zaman gerçek beni gösterme fırsatı yakalayamayacağım dünyaya.
Komik... Sınıf arkadaşlarına sunum yaparken heyecanlanıp sesi titreyen bir kız, dünyaya nasıl seslenir ki zaten?
Seslenemiyorum.
Duyuramıyorum sesimi.
Küçük bir insan olarak kalmak isterken, başkalarının büyüdüğünü görmek insani bir duygu olan tatlı bir imrenmeyi getiriyor peşinde.
Ne zamandan beri bunları hissediyorum ki?
Yorgunum.
Galiba sessizlik istiyorum.
Ama önce, kendi kafamın içinde erişmem lazım o sessizliğe.
Ama susmuyorlar.
Ellerinde toplar tüfekler, ölüp ölüp yeniden diriliyorlar.
Ve ben, beyaz bayrak sallayacak kadar dahi güç bulamıyorum kendimde.
Siktir... ağlamayacaktım.
17 Aralık 2015 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
31 yorum:
Ya sen ruhların kadını ruhumu ruhuna katar misin senle sonsuz olmak istiyorum
Ya sen ruhların kadını ruhumu ruhuna katar misin senle sonsuz olmak istiyorum
"O yüzden bulunduğum yerden de itiraf etmem gerekir ki, hiçbir zaman gerçek beni gösterme fırsatı yakalayamayacağım dünyaya."
"Küçük bir insan olarak kalmak isterken, başkalarının büyüdüğünü görmek insani bir duygu olan tatlı bir imrenmeyi getiriyor peşinde.
"
Sen sevda misin Busu ♥
Ne güzel bir yazı... Ne güzel bir blog... Çok tatlı, çok sevdim. Seni seviyoruz Büşü Abla
Ağlamak istiyorum kendimi bulduğum tek kitap yosunun düşünceleri sanki benim benimde dönüp duran kaygılar endişeler hatta ve hatta korkular gibi işleniyor kaleminle büşü belkide bu yüzdendir yosunu bu kadar sahiplenişim hatta o kadar ki saçlarımı onun gibi kestirişim.
İçim dolu doluydu bu gece. Elime kalem alıp yazmaya calisiyordum ama şu yazını gördüm. Bu kadar iyi nasıl tanıdın beni? Nasıl icimi görüp tam şu anda şu yazıyı karsima çıkardın? Gerçekten bu kadar kalbime dokunmak zorunda misin?
Şu an duygularımı ifşa ettin resmen,Büşü...
İçim dolu doluydu bu gece. Elime kalem alıp yazmaya calisiyordum ama şu yazını gördüm. Bu kadar iyi nasıl tanıdın beni? Nasıl icimi görüp tam şu anda şu yazıyı karsima çıkardın? Gerçekten bu kadar kalbime dokunmak zorunda misin?
İçim dolu doluydu bu gece. Elime kalem alıp yazmaya calisiyordum ama şu yazını gördüm. Bu kadar iyi nasıl tanıdın beni? Nasıl icimi görüp tam şu anda şu yazıyı karsima çıkardın? Gerçekten bu kadar kalbime dokunmak zorunda misin?
Hmmmmmmm
Ruhuna aşık olduğum kadın, gülüşünde sonsuzluğu, yazılarında ise kendimi bulduğum asil kadın, yanımdan ayrılma hiç...
Ya büşü sen ne harika bişeysin ♥
Kelimelerin ayna misali yansıtıyor beni Anakuşum... Bu kadar da olmaz ki.
yhaaaa yine ahrikalar yaratıyorsyun büşü
Çok güzel yazı iki damla gözyaşı ve kağıda döktükleri
büşüm inanılmaz güzel yazıyorsun , yazıların o kadar anlamlı ki tutamadım kendimi 2 damla döktüm senin için saol yazdığın için :)
yine ruhumun taaa derinliklerine dokundun kendime bile itiraf edemedigim gercekleri onume koydun senin sayende yuzlesiyorum onlarla her defasinda daha cok bagliyosun beni kendine daha cok sevdiriyosun kendim olmayi senden ogrendim ben senin yazdiklarinla ogrendim gerceklerle yasamayi ama hayallerdende asla vazgecmemeyi seneen ogrendim ben sen benim icin sadece bi yazar degilsin sen benim dostum ablam herseyim oldun ruhumla seviyorum seni....
Ağlatmayacaktın...
Geçen gün arkadaşımla konuşuyordum internet üzerinden. Konuşmaya başladım.
"Kendimden nefret ediyorum böyle mutlu göründüğüm için.Hiç sanki üzgün olamazmış gibi gözüktüğüm için, her şeyim için. Hep kendimi mutlu olmak zorunda hissediyorum. Hep gülüyorum ya hani sanki çok mutluyum, sanki hiç ağlamıyorum.Sanki gülmek zorundayım." dedim. O da bana "Biraz da gülme, nasılsan öyle davran ,mesela bugün hiç gülme." demişti. O gün hiç gülmedim ama diğer gün yine güldüm, yine sanki zorundaymışım gibi. Sevemiyorum kendimi be Büşüm. Çünkü gülüyorum. İnsan gülüyor diye kendinden nefret eder mi be Anakuş? Ben ediyorum, NEFRET EDİYORUM! Bir şey sorucağım Anakuşum. Nasıl yapıyorsun bunu? Ben bile kendimi böyle anlatamazken sen nasıl yapıyorsun? Beni nasıl anlatıyorsun? Ben bile nasıl olduğumu tam bilmezken, araftayken, sen nasıl biliyorsun? Üç kere "Bulut ol!" mu desek Anakuş? Sarılacağımız bir Ali'miz olmamış olabilir ama belki acılarımızı bizden çekip alacak bir Bulut'umuz vardır? Deneyelim bence Anakuş, deneyelim.
AŞkımm yaaahahah
Sen nasıl güzel kalpli bir anakuşsun ya. Sen kendini bize yanı okurkuşlara anlattın ve bizde anladık. Belki bizim gamzeli kahramanımız yok ama belki bulutumuz vardır anakuş. Var mısır sence??
Akın ağlama olurmu Anakuş biz senin sayende gülüyoruz
♥♥
Ruhunu sevdiğim kadın duygularımı ifşa ettin.
Ruhunu sevdiğim kadın duygularımı ifşa ettin.
Yorum Gönder